Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι
πάρα μέσα
όπως τα μύγδαλα
κι η υπομονή.
*
Μέσα στον άγριον άνεμο
ψηλά, ψηλά,
απ’ το ύψος του λευκότερου γλάρου –
ελευθερία.
Οι αναγνώστες του μπλογκ μου στα αγγλικά ξέρουν κιόλας ότι αυτό ήταν το πρώτο καλοκαίρι από το 1996 που δεν επισκέφτηκα την Ελλάδα. Προσπάθησα πάντως να αναζωογονηθώ μέσω των τριών μπλογκ που έγραψα για μια φαντασιακή εκδρομή στην πατρίδα σας. Κι όντως, όταν έληξαν τον Ιούλιο τα γενικευμένα περιοριστικά μέτρα, κατάφερα να περάσω μια εβδομάδα στο Γιόρκσιρ, όπου μεγάλωσα και που το αγαπάω πολύ. Επρόκειτο για τις πρώτες μου διακοπές εκεί από το 1985! Δεν πιστεύω ότι αντάλλαξα συνειδητά το Γιόρκσιρ με την Ελλάδα (είναι, άλλωστε, δυνατόν να αγαπάει κανείς ταυτόχρονα δυο χώρες), αλλά τα γεγονότα έχουν τη δική τους ιστορία.
Τα τρία 'Ράιντινγκ' |
Αφού επισκεφτήκαμε τους γονείς μου, που είχαν μόλις βγει από τη σχεδόν απόλυτη απομόνωσή τους στο σπίτι στο Ανατολικό Ράιντινγκ (East Riding) του Γιόρκσιρ (ο νομός ήταν παραδοσιακά χωρισμένος σε τρία μέρη – το ‘Ράιντινγκ’ σημαίνει ‘τρίτο’ στη γλώσσα των Βίκιγκς), κατευθυνθήκαμε στο Βόρειο Ράιντινγκ για να περάσουμε μια εβδομάδα σε μικρό εξοχικό σπίτι στην άκρη των Yorkshire Moors.
Ο ρεικότοπος εκείνος είναι πανέμορφος: υψηλός, ανεμοδαρμένος, αυστηρός, καλυμμένος με ροζ ερείκη και πράσινες φτέρες, με καλά ποτισμένες κοιλάδες να τον διασχίζουν (οι οποίες λέγονται «Dales» - μια άλλη λέξη των Βίκινγκς). Εδώ βρίσκονται σκορπισμένα κάποια από τα πιο όμορφα χωριά της Αγγλίας. Κι επίσης όμορφη και δραματική είναι η παράκτια γραμμή: από τους γκρεμούς του Φλάμπρο (Flamborough) σε αυτούς του Γουίτμπυ (Whitby) και του Στέιθς (Staithes).
Yorkshire Moors |
Γουίτμπυ - μονή της Αγίας Χίλντας |
Λάστινγχαμ - ίδρυση από τον Άγιο Τζεντ |
Λόγω των εντάσεων που προκάλεσε η Τουρκία, η Ελλάδα ήταν περισσότερο στον νου μου απ’ ό,τι περίμενα εξαιτίας της απουσίας μου. Ο Κέβιν Φέδερστον κι εγώ οργανώσαμε τη συγγραφή και την αποστολή μιας επιστολής στους Τάιμς και, με παρέα άλλους που τη συνυπέγραψαν, γράψαμε ξεχωριστά άρθρα προς υποστήριξη της Ελλάδας στον βρετανικό και διεθνή τύπο και για συγκεκριμένες δεξαμενές σκέψης.
Δεν έχω υψηλές προσδοκίες για τη Βρετανική κυβέρνηση (η οποία κρατάει αποστάσεις), αλλά η έκβαση της πρόσφατης συνεδρίασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ήταν καλύτερη ως προς τα συμφέροντα της Ελλάδας απ’ ό,τι περίμεναν κάποιοι από εμάς. Καθώς επανεκκινούν οι εξερευνητικές επαφές (εάν, πράγματι, επανεκκινούν), διακρίνονται δυο σημαντικές δοκιμασίες στον ορίζοντα. Πρώτα, πώς θα αντιδράσει η Τουρκία; Θα στραφεί στις πιο προκλητικές πρόσφατες δράσεις της ή θα συνεχίσει τα «ομαλά» επίπεδα προκλήσεων στο Αιγαίο ή θα σταματήσει πραγματικά να προκαλεί τους γείτονές της; (Η έκδοση του καινούργιου NAVTEX από τους Τούρκους, καθώς και η τουρκική δράση στα Βαρώσια, υπονοεί ότι αυξημένη πρόκληση είναι η προτιμώμενη επιλογή του Ερντογάν.) Και δεύτερον, αν η Άγκυρα επανέλθει στην τακτική των προκλήσεων πώς θα αντιδράσει τον Δεκέμβριο το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο;
Ανάμεσα σε πολλά ασαφή πράγματα δυο πράγματα είναι πεντακάθαρα: οι στρατηγικές φιλοδοξίες του Ερντογάν (καθώς και η εχθρότητά του στη Συνθήκη της Λωζάννης) είναι πραγματικές και η Ευρώπη έχει ανάγκη μιας ανάλογα στρατηγικής απάντησης. Οι Γάλλοι το κατάλαβαν αυτό. Η ελληνική διπλωματία θα πρέπει να παίξει τις επόμενες εβδομάδες έναν πολύ ενεργό ρόλο μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς και με το ευρύ δίκτυο των συμμάχων της. Αν μη τι άλλο, πρέπει να είναι συναρπαστική και απαιτητική στιγμή για να είναι κανείς Έλληνας διπλωμάτης. Η ελληνική δημοκρατία μόλις έστειλε στο Λονδίνο τον καινούργιο της πρέσβη, κ. Ιωάννη Ραπτάκη. Του εύχομαι κάθε καλό στην αποστολή του.
Τζων
15 Οκτώβρη 2020
No comments:
Post a Comment